TANRI İLE SOHBET’den bir kesit

“TANRI İLE SOHBET’den bir kesit. Film’i izleyin ama önemli olan kitaplar. Okumanızı tavsiyedir….”

Birçok soru sordun
öfkelisin.
Şimdi ben sana soruyorum. Sorduğun soruların cevaplarını almaya hazır mısın?
Yoksa sadece rüzgâr mı yapıyorsun?
Ben herkesle konuşurum,
her zaman ve kendi sesleriyle…
Önemli olan kimin dinlediğidir.
En yüksek zirvelerdeki haykırışlardan, en dipteki fısıltılara kadar.
Bu gerçek, insanların yaşadığı tecrübe koridorlarında ezelden beri yankılanır.
Cevap sevgidedir.

Sizler Tanrı’ya bir ebeveyn rolü biçtiniz. Ve Tanrı’dan ödüllendiren ya da cezalandıran bir yargıç yarattınız. Sevginin etrafını korku tabanlı bir gerçekle çevrelediniz. Bu korku tabanlı sevgi gerçeği sevmekle ilgili tecrübelerinize hükmetmeye başladı. Doğru olanı yapmak için ihtiyaç duyduğun şey bu mu? Korku mu? İyi olman için tehdit edilmen mi gerekiyor? Hem iyi olmak dediğin nedir ki, bu konuda son sözü kim söylüyor? Sana şunu söyleyebilirim; kendi kurallarını sen belirlersin, doğruları sen koyarsın. Sevgi her zaman var. Evet, bunu daha önce de duydun. Bunun hayatında bir tampon olmasını bile söyledin. Ama zorlu zamanlarda, dertli günlerde korku ve endişeye kapılıp, unutmayı seçtin. Yapman gereken basit bir soruyu cevaplamaktı; sevgi şimdi neyi değiştirir? Hayatı beklentilere boğulmadan yaşamak, belli sonuçlar almaya muhtaç duymamak. Özgürlük budur.

Unutma, sen sürekli olarak kendini baştan yaratıyorsun. Her anında kim ve ne olduğuna karar veriyorsun. Buna kim ve ne olmak istediğinle ilgili geniş bir seçenek demetinden karar veriyorsun. Sana sevgiyle ilgili sorduğum soruyu hatırlıyor musun? Elbette. Bu soruyu cevapla, ben orada olacağım. Daima ve her anlamda.

Acılar yaşanan olaylarla değil, kişinin verdiği tepkilerle ilgilidir. Yaşanan her ne ise sadece yaşanıyordur. Bizim ne hissettiğimizse başka bir konu. İstediğin her şeye sahip olmazsın. Bu doğru. Çünkü bu sende olmayan bir şey ve sen bunu sadece istediğin şeyi gerçeğe dönüştürmede kullanacağın için bir tecrübe olarak istiyorsun. Sunduğum fırsatlardan yararlanamadığın için seni cezalandırmam gerekir mi? bu beni, Tanrı’yı, yargılamayı görev edinmeden önce kendine sorman gereken bir soru.

Kendimi göstermem için bana sayısız kereler yalvardın. Kendimi açıklamamı, göstermemi istedin. Bu istediğini şimdi asla yanlış anlamayacağın bir yalınlıkla yapıyorum. Ben buradayım, bu evde, bu an.

Şimdi içindeki Tanrı’ya her zamankinden fazla uzanma zamanı. Bu senin aklını huzura kavuşturacak ve o huzurlu akıldan büyük fikirler türeyecek. Kendinde olduğunu hayal edebileceğin en büyük sorunlara çözüm olacak fikirler.

Sen beni yanlış anladın. Ama kendini de yanlış anladın. Ben senin mutlu olmandan başka bir şey istemiyorum. Ama sen kendini benden aşağıda görüyorsun. Oysa gerçekte hepimiz biriz. Hiç birimiz farklı değiliz. Ben sadece kendim için istediklerimi istiyorum, ne az ne çok. Dünyevi başarılarınla da hiç ilgilenmiyorum. Sadece seni düşünüyorum. Hayatını kazanmak senin için bir endişe olmamalı. Gerçek efendiler hayatı kazanmak yerine onu yaşamayı seçmişlerdir. Durma, gerçekten ne istiyorsan onu yap. Başka bir şey yapma, zamanın çok sınırlı. Yapmak istemediğin şeyler yaparak zaman kaybetmeyi nasıl düşünebilirsin? Bu yaşamak değildir, bu ölümdür.

Kendini asla terk edilmiş hissetme. Ben hep seninle olacağım. Senden vazgeçmem, senden vazgeçemem. Seni ben yarattım. Sen benim ürünümsün. Kızım, oğlum, varoluş nedenim ve benliğim. Bu yüzden hep bana sığın. Benim sana verdiğim huzurdan hissettiğin her yerde ve her zaman. Hep orda olacağım.